Wrocławska Sekcja Kendo, Iaido i Jodo

Orfiel

Ale wystepuje w iaido to o czym mowilas. Uczestnicy zawodow maja dac popis swoich umiejetnosci przed ludzmi, ktorzy maja ich oceniac, a sama przyznalas ze jest to charakterystyczne dla sportu. Dlatego, no coz, trzeba przyznac ze iaido jest troszeczke usportowione.

Agnieszka

Niestety

Komercja wkrada się wszędzie... Crying or Very sad

ultramarine

Tylko, że te zawody jak czytałem gdzieś na stronce odbywaja się raczej sporadycznie i jest to raczej jakiś kolejny nie japoński wymysł, natomiast uważam że prawdziwe IAIDO nie ma nic wspólnego ze sportem. Swego czasu trenowałem lekką atletykę przez osiem lat i wiem co znaczy prawdziwy sport, natomiast gdy teraz ćwiczę sobie w ogrodzie układy to nijak się to ma do sportu, co nie oznacza, że wkładam mniej pracy i zapału w iaido w porównaniu z lekką atletyką.

Pozdrawiam
Maruchinu

Orfiel

Roznica ta pochodzi zapewne stad, ze lekkoatletyka od poczatku miala byc sportem. Gdy greccy atleci trenowali, nie robili tego dla wlasnej satyfakcji i doskonalenia siebie. Robili to by wzbudzic podziw wsrod widowni, by polis z ktorego pochodza bylo z nich dumne. Pochodzenie iaido jest zupelnie inne, ale naturalnym bylo ze w dzisiejszych czasach bedzie zaczynalo sprowadzac sie do tego samego co wyzej wymienione zawody lekkoatletyczne. Ale z pewnoscia dzieki pochodzeniu tej sztuki nigdy nie bedzie tak usportowiona jak taka lekkoatletyka.
Takie jest przynajmniej moje zdanie Smile

ultramarine

Ale zgadzasz się ze mną, że japonski system wartości jest na nieco wyższym poziomie niż grecki Very Happy

.
A tak odbiegajac od tematu kiedy mogę ci przynieść płytki na NGE Very Happy

Pozdrao
Maruchinu

Agnieszka

KoRnik

Orfiel

Mysle ze minie jeszcze sporo czasu nim iaido stanie sie tak komercyjne i sportowe jak np. dzisiejsze karate o ktorym mowi Agnieszka, wiec nie mamy sie czego obawiac, ale rzeczywiscie, pewnie kiedys do tego dojdzie...

Ultramarine, w srode powinienem byc na keiko Smile

Agnieszka

Agnieszka

Wydaje mi się, że naszym (ludzi zachodu) głównym problemem są ograniczone horyzonty myślowe. Mamy jakąś definicję czegoś, np. sportu, i podciągamy pod nią wszystko, co pozornie jest podobne, a nie zadajemy sobie trudu, żeby dostrzec różnicę. Albo też dostrzegamy różnice pewnych zjawisk, lecz nie pasują one do naszych norm, więc idziemy na łątwiznę i tak modyfikujemy to zjawisko, żeby pasowało do naszych wymagań i oczekiwań. Brak nam pewnej elastyczności i otwartości, gdyż nie potrafimy rzeczy zaakceptować takimi, jakie są, tylko je przetwarzamy i w efekcie mamy jakiś nowy twór do niczego niepodobny. Jak w programie "chcę być piękna" Smile

Agnieszka

KoRnik

Pearce

Ot widzisz, proste, a genialne :]

Agnieszka

Bo jak się jest naturalną blondynką... Twisted Evil

Agnieszka

To chyba pełna świadomość, tego, co się robi, całkowita kontrola nad ciałem i umysłem, stanie się jednym z mieczem... To nie jest rywalizacja, kto robi lepiej, a kto gorzej. To szukanie wewnętrznej harmonii... Jedyna konfrontacja to konfrontacja z samym sobą. Tak ja to widzę na dzień dzisiejszy Smile

I dlatego też nie chcę trenować rzeczy, które wymagają stanięcia twarzą w twarz z przeciwnikiem. Ja już nie chcę walczyć z drugim człowiekiem, to mi nie jest potrzebne. Nie mam potrzeby pokonania drugiej osoby. Chcę walczyć tylko i wyłącznie ze sobą... Smile